Met driebanden biljarten is iets wonderlijks. Het gaat goed, als in een flow, dan wel het gaat totaal niet, knudde. En dat gebeurt vaak binnen een partij. Je maakt 15 beurten geen enkel punt, en dan begint het ineens te lopen, series en al. Of andersom. Nooit eens een normale, vlakke, degelijke partij….

Ons tweede team speelde thuis tegen K.W.W. (Kiek’n Wat ’t Wordt) uit Roden, en we waren heilig van plan nu eens te winnen en zodoende de laatste plaats te verlaten. We deelden dat ook mee aan onze sympathieke tegenstanders. Dat hadden we misschien beter niet kunnen doen, want het is niet gelukt!

Dat lag niet aan onze eerste man, Albert Daanje. Albert speelde tegen Martin Bekkema en hij begon razend goed. Beide spelers moesten er 23 maken en toen Albert op de helft was met 11 mooie caramboles, had hij nog maar 12 beurten gebruikt. Vervolgens ging het mis en begon Martin te scoren. Het werd buitengewoon spannend en tenslotte won Albert toch nog met 1 punt verschil in 35 beurten. Mooi begin, wie volgt?

Jacob Hofstra moest tegen Erik Tjabbes en Jacob had pech. Erik raakte alles perfect, maakte 10 punten in 7 beurten, en ook al viel hij daarna terug, het verschil was zo groot dat Jacob er niet meer aan te pas kwam: 6 – 19 in 32 beurten.

Onze derde man moest het dus doen. Heim Meijerink tegen Hendrik Niemeyer. Beide spelers begonnen zwak, na veel beurten stond het 7 – 7. Bij Heim ging vervolgens de pijp helemaal uit, zodat Hendrik vrij gemakkelijk kon winnen in 42 beurten.

Kortom, verloren met 2 – 5. Er komt nog een keer een wedstrijd dat we alle drie de geest krijgen en in een flow over de tegenstanders heen denderen. Je zult het zien!