Bonifatiuskerk Vries, 14 april 2024
Voor het verzorgen van het laatste concert van dit seizoen werden door de organisatie van Kerkconcerten Vries de jonge pianistes Elsbet Remijn en Claudette Verhulst, het duo Beth & Flo, uitgenodigd. Een jury omschreef hen ooit als “een veelbelovend cabaretduo dat klassieke muziek knap weet te combineren met prachtige scènes”. Een klassiek pianoconcert dus, omgeven door en ingeleid met leuke sketches. De voor deze gelegenheid gehuurde vleugel werd quatre mains bespeeld.
Er werd geopend met een snel stuk van Erik Satie. Een gezellig praatje volgde over de grasbaanraces, enigszins hoorbaar op de achtergrond en “Wat leuk, we kunnen tv kijken!”, verwijzend naar de beamer, waarop doorgaans het optreden wordt geprojecteerd. Er werd gewezen op Le Boeuf sur le Toit in Parijs, een kroeg waar grote namen in de cultuur bijeen kwamen om te genieten van elkaars culturele kunsten in brede zin. Er werd vervolgd met een aantal stukken van Oliver Davis, een tango, een liedje dat L’amour heet (de samenzang ging smetteloos) en een leuk walsje. Het valt op dat de dames erg goed spelen, mooie aanslag en dynamiek en vaak virtuoos. Er komt een verhaal over liefde op een koude herfstige avond, een ontmoeting op een brug over de Seine. Flo vertelt er zingend over in een Frans chanson met wel heel erg snel Frans. Met een bezorgde blik naar het publiek vroeg ze: “Was de essentie een beetje te volgen?” Het ging dus over L’amour dus hopla, de samenzang maar weer.
Er wordt getrakteerd op een blokje Gerschwin: The man I love, I’ve got rhythm, dan een lang verhaal over American in Paris “maar we spelen nu: Rhapsody in Blue”. Meestal uitgevoerd als pianoconcert (= met orkest), maar met quatre mains moet het toch ook lukken. Een stuk van zo’n 20 minuten. Erg mooie, knappe uitvoering! Dan maar ’s naar McDonalds. De hele menukaart wordt doorgezongen, de sausjes smaken naar karton en als slot: Vette bek, I’m loving disse plek. Na een stukje Chopin een chaotisch verhaal van Beth over fragmenten uit de muziekgeschiedenis met een overmaat aan componisten en muziektermen en dito uiterst korte fragmenten van de piano, wel zo chaotisch dat zelfs Flo er niets meer van snapte. Vermakelijk! Nog een gymnopédie van Satie met een Pinocchio dansje van Beth. Als afsluiter de Moldau van Smetana: je hoort het water kabbelen met op het eind, zo leek het, de gevolgen van de aardopwarming: snel stromend water waar je het niet wilt hebben.
Nog een toetje: een prelude van Gerschwin. Allemaal geweldig!
Het was weer mooi daar in de Bonifatiuskerk.
Mocht u delen van het concert willen terugluisteren, kunt u die vinden op www.bethflo.com.
Dit was van Kerkconcerten Vries het laatste concert van dit seizoen. Na de zomervakantie kunt u op onze website www.kerkconcertenvries.nl het nieuwe seizoen-programma vernemen.
Tekst: Maarten Dollekamp
